26 August 2011

10 Maart Verklaring van de Dalai Lama: "De waarheid zal overwinnen"

10 maart 2010





ICT Rapport,
10 maart 2010
Zijne Heiligheid de Dalai Lama gaf afgelopen woensdag zijn jaarlijkse 10 Maart verklaring aan het Tibetaanse volk vanuit Dharamsala, India, waarin hij benadrukte dat openheid, transparantie en vrije stroom van informatie binnen China de manier is waarop meer begrip kan worden bewerkstelligd voor de ware situatie in Tibet. En meer vertrouwen tussen Tibetanen en Chinezen en tussen Tibetanen onderling.
In wat een nieuw initiatief lijkt, nodigde de Dalai Lama Tibetaanse ambtenaren in Tibet uit om Tibetaanse gemeenschappen te bezoeken in de “vrije wereld”, om de aspiraties van Tibetanen in ballingschap te begrijpen. De oproep voor waarnemingen van de eerste hand in Tibet om de waarheid vast te stellen, wordt doorgaans gebruikt door de Chinese regering als manier om haar beleid in Tibet te verdedigen.
Op 7 maart, slechts enkele dagen voor de verklaring van de Dalai Lama, berichtte het Chinese nieuwsagentschap Xinhua dat Jampa Puntsok, voorzitter van het Volkerencongres in de Tibetaans Autonome Regio (TAR), een persconferentie toelichtte over de zijlijnen van het Nationale Volkscongres in Beijing: “Zoals altijd, verwelkomen wij toeristen, journalisten en regeringsambtenaren om Tibet te bezoeken en een kijk te nemen om Tibet beter te begrijpen. Zien is geloven.”
De werkelijkheid op de grond is echter dat dit niet mogelijk is door censuur, strenge bewaking, reisrestricties, gebrek aan diplomatieke toegang in Tibet en de voortzetting van een veiligheids repressie, waaronder een aanzienlijke militaire aanwezigheid in de meeste Tibetaanse gebieden. 
De Dalai Lama benadrukte in zijn verklaring dat de Tibetaanse kwestie niet het gevolg is van een dispuut tussen Chinese en Tibetaanse volkeren, maar eerder het resultaat is van het “ultralinkse beleid van de Chinese Communistische autoriteiten.” Hij drong er daarom op aan dat “Tibetanen overal nauwere relaties opbouwen met Chinese mensen,” en hen te informeren over de situatie in Tibet.
In maart 2008 barstte het Tibetaanse plateau uit in overwegend vreedzame demonstraties in wat geïnterpreteerd werd als een begrijpelijke reactie tegen decennia lang Chinees wanbestuur in Tibet, waaronder het opleggen van centraal overheidsbeleid dat het overleven van de specifieke Tibetaanse identiteit bedreigde, zoals “patriottische onderwijs” campagnes en een model van economische ontwikkeling dat grote delen van de Tibetaanse populatie heeft gemarginaliseerd. De Dalai Lama waarschuwde Tibetanen tegen “hoop in alleen materiele vooruitgang” en drong aan op waakzaamheid tegen ontwikkeling die “onze waardevolle cultuur en taal en het milieu van het Tibetaanse plateau” kan tegenstaan. Hij voegde toe dat “Tibetanen zowel binnen als buiten Tibet hun moderne onderwijs moeten verbreden hand in hand met onze traditionele waarden”.
De Dalai Lama refereerde in zijn 10 maart verklaring specifiek naar het besluit van de Chinese regering tijdens het Vijfde Werk Forum in Beijing tussen 18-20 januari 2010 om hun “beleid uniform te implementeren in alle Tibetaanse gebieden” – een aftocht van de vorige benadering dat Tibetaans beleid specifiek ontwikkelde voor de TAR.
De verklaring van de Dalai Lama bevatte een verwijzing naar zijn “Midden Weg Aanpak,” dat ware autonomie zoekt voor Tibetanen binnen de Volksrepubliek China. Een resolutie middels de Midden Weg Aanpak zou voor “ons beiden tot nut zijn,” [het Chinese en Tibetaanse volk] stelde de Dalai Lama.
De Dalai Lama citeerde steun voor de Midden Weg Aanpak van President Obama, dat weerklonk in de officiële verklaring van het Witte Huis tijdens de afsluiting van hun ontmoeting op 18 februari. Hij kenschetste het gebrek aan positief respons op zijn voorstellen van de Chinese overheid als “teleurstellend,” maar zag veranderingen in het perspectief tussen Chinezen: “Er zal een tijd komen dat de waarheid overwint. Daarom is het belangrijk dat iedereen geduldig is en niet opgeeft.”
In Lhasa hebben Chinese autoriteiten in de aanloop naar 10 maart uit voorzorg arrestaties verricht onder aangescherpte beveiliging. Meer dan 400 mensen werden aangehouden en ondervraagd door de politie in een systematische veeg door Lhasa. (“Harde repressie van Tibet staking laat goede eerste resultaten zien, 435 verdachten ondervraagd”, 4 maart 2010 www.chinatibetnews.com.)
Vandaag markeert de 51ste herdenking van de vreedzame opstand in 1959 van het Tibetaanse volk tegen de onderdrukking in Tibet door Communistisch China. Het markeert tevens de tweede herdenking van de vreedzame protesten die in maart 2008 in Tibet losbarstten. Bij deze gelegenheid betuig ik eer aan de heldhaftige Tibetaanse mannen en vrouwen die hun leven opofferden voor de Tibetaanse zaak, en ik bid voor een spoedig einde aan het lijden van hen die nog steeds in Tibet worden onderdrukt.
Ondanks de grote ontberingen waar zij vele decennia lang mee geconfronteerd werden, zijn Tibetanen in staat gebleken hun moed en vastberadenheid te handhaven. Zij hebben hun vredelievende cultuur kunnen bewaren en hun unieke identiteit kunnen behouden. Het is inspirerend dat vandaag een nieuwe generatie Tibetanen doorgaat met het levend houden van de rechtvaardige zaak in Tibet. Ik verwelkom de moed van deze Tibetanen die nog altijd angst en onderdrukking moeten verduren.
Ongeacht de omstandigheden waarin wij ons bevinden, is het de verantwoordelijkheid van alle Tibetanen om te zorgen voor gelijkheid, harmonie en eenheid tussen de verschillende nationaliteiten, terwijl het beschermen van onze unieke identiteit en cultuur wordt voortgezet. Veel Tibetanen in Tibetaanse gebieden zijn werkzaam in uiteenlopende verantwoordelijke functies binnen de partij, de regering en het leger, door de Tibetanen te helpen op welke manier ze ook kunnen. We erkennen de positieve bijdrage die velen van hen tot nog toe hebben gemaakt, en zullen uiteraard wanneer Tibet in de toekomst een zinvolle autonomie bereikt, doorgaan met het vervullen van deze verantwoordelijkheden.
Laat mij herhalen dat wanneer er een oplossing is gevonden voor de Tibetaanse zaak, ik geen enkele politieke positie zal innemen, noch zullen leden van het Tibetaanse Bestuur in ballingschap posities gaan bekleden in de Tibetaanse regering. Ik heb dit in het verleden herhaaldelijk duidelijk gemaakt. Om de situatie van de Tibetanen in ballingschap en hun aspiraties te begrijpen, nodig ik Tibetaanse functionarissen die in dienst zijn in verschillende Tibetaanse autonome gebieden, uit om Tibetaanse gemeenschappen te bezoeken die in de vrije wereld leven om zelf de situatie te aanschouwen, hetzij officieel of als privé-gelegenheid.
Overal waar Tibetanen zich in ballingschap hebben gevestigd, zijn wij in staat geweest om onze uitgesproken cultuur en spirituele tradities te bewaren en te bevorderen, terwijl we bewustzijn genereren voor de Tibetaanse zaak. In vergelijking met andere vluchtelingen zijn we relatief succesvol geweest, ook omdat we in staat zijn gebleken onze kinderen gedegen modern onderwijs te geven, terwijl ze opgevoed worden volgens onze traditionele waarden. 

En omdat de leiders van alle vier de belangrijkste scholen binnen het Tibetaanse boeddhisme en de Bonreligie in ballingschap leven, zijn wij in staat geweest om diverse instituties te herstellen voor religieuze training en beoefening. In deze instituties zijn meer dan tienduizend monniken en nonnen vrij om hun vak te beoefenen. Wij zijn met relatief gemak in staat geweest onderwijsmogelijkheden aan te bieden aan de monniken, nonnen en studenten die nog steeds uit Tibet blijven komen. Tegelijkertijd geven de ongekende verspreiding van het Tibetaans boeddhisme – in zowel het Oosten als het Westen – en het vooruitzicht op de voortgang van het floreren ervan in de toekomst, ons de hoop dat het kan overleven. Dit is enige troost voor ons in deze meest kritieke periode in de geschiedenis van Tibet.

Vandaag voeren de Chinese autoriteiten verschillende politieke campagnes uit, waaronder een patriottische heropvoedingcampagne in veel kloosters in Tibet. Ze plaatsen de monniken en nonnen in gevangenisachtige omstandigheden en ontnemen hen de gelegenheid om te studeren en in vrede te beoefenen. Deze omstandigheden maken dat de kloosters meer als musea functioneren, met de intentie om opzettelijk het boeddhisme te vernietigen.
De Tibetaanse cultuur, die gebaseerd is op de boeddhistische waarden van mededogen en geweldloosheid, komt niet alleen de Tibetanen ten goede, maar ook de mensen wereldwijd, inclusief de Chinezen. Daarom moeten wij Tibetanen niet alleen onze hoop vestigen op materiële vooruitgang. Het is essentieel dat alle Tibetanen, zowel binnen als buiten Tibet, hun moderne educatie verbreden hand in hand met onze traditionele waarden. Boven alles moeten zoveel mogelijk jonge Tibetanen er naar streven om specialisten en vakkundige professionals te worden.
Het is belangrijk dat Tibetanen niet alleen vriendelijke relaties onderhouden met mensen van alle nationaliteiten, maar eveneens onderling. Tibetanen zouden zich niet moeten laten verleiden tot intern geruzie over onbelangrijke zaken. Ik doe een serieuze oproep aan hen om in plaats daarvan alle geschillen op te lossen met geduld en begrip.
Ongeacht of de Chinese regering het erkent of niet, er is een serieus probleem in Tibet. Zoals de wereld weet, wordt dit bewezen door een enorme militaire aanwezigheid en reisrestricties in Tibet. Dat is voor geen van beide partijen goed. Wij moeten iedere mogelijkheid aangrijpen om het op te lossen. Meer dan 30 jaar lang heb ik mijn best gedaan om in gesprek te komen met de Volksrepubliek China om de Tibetaanse zaak op te lossen middels de Middenweg 

Aanpak, die ons beiden ten goede komt. Hoewel ik duidelijk Tibetaanse aspiraties heb uitgesproken, die in overeenstemming zijn met de grondwet van de Volksrepubliek China en de wetten over nationaal regionale autonomie, hebben wij geen enkel concreet resultaat geboekt. Oordelend naar de houding van het huidige Chinese leiderschap, is er weinig hoop dat er spoedig resultaat geboekt zal worden. Desondanks blijft ons standpunt onveranderd om door te gaan met de dialoog.

Het is een kwestie van trots en tevredenheid dat onze wederzijds gunstige Middenweg Aanpak en de gerechtigheid van de Tibetaanse strijd, jaar na jaar groeit aan begrip en steun van veel politieke en spirituele leiders, onder wie de president van de Verenigde Staten van Amerika, hoog aangeschreven NGO’s, de internationale gemeenschap, en in het bijzonder van Chinese intellectuelen. Het is duidelijk dat de Tibetaanse zaak niet een dispuut is tussen het Chinese en Tibetaanse volk, maar van richting is veranderd door het ultralinkse beleid van de Chinese Communistische autoriteiten.
Sinds de demonstraties in Tibet in 2008 hebben Chinese intellectuelen binnen en buiten Tibet meer dan 800 onbevooroordeelde artikelen geschreven over de Tibetaanse zaak. Waar ik ook heen ga tijdens mijn buitenlandse reizen, als ik doorgaans Chinezen ontmoet, vooral intellectuelen en studenten, dan bieden zij hun oprechte sympathie en steun aan. Aangezien het Chinees-Tibetaanse probleem uiteindelijk opgelost moet worden door de twee volken zelf, probeer ik, wanneer ik maar kan, een hand uit te reiken naar het Chinese volk om wederzijds begrip te creëren tussen ons. Daarom is het voor Tibetanen belangrijk om overal nauwe relaties op te bouwen met het Chinese volk en te proberen hen bewust te maken van de oprechtheid van de Tibetaanse zaak en de huidige situatie in Tibet.
Laten wij ook denken aan het volk van Oost Turkestan, dat grote moeilijkheden en toegenomen onderdrukking heeft ervaren, en bovendien aan de Chinese intellectuelen die campagne voeren voor meer vrijheid en die zware veroordelingen hebben gekregen. Ik wil mijn solidariteit met hen uitdrukken en sta stevig naast hen.
Het is eveneens essentieel dat de 1,3 miljard Chinezen vrij toegang hebben tot informatie over hun land en elders, evenals de vrijheid van meningsuiting en de rechtsstaat. Wanneer er grotere transparantie in China zou zijn, dan zou er meer vertrouwen zijn. Dit zou de juiste basis vormen voor het bevorderen van harmonie, stabiliteit en vooruitgang. Dat is waarom alle betrokkenen hun inspanningen moeten uitoefenen in deze richting.
Als een vrije woordvoerder van het Tibetaanse volk heb ik herhaaldelijk hun fundamentele aspiraties uitgelegd aan de leiders van de Volksrepubliek China. Het ontbreken van hun positief antwoord is teleurstellend. Hoewel de huidige autoriteiten zich misschien vast zullen houden aan hun harde lijn standpunt, zullen er gezien de politieke veranderingen op het internationale toneel, veranderingen plaatsvinden in de perspectieven van het Chinese volk. 

Er komt een tijd dat de waarheid overwint. Daarom is het belangrijk dat iedereen geduldig is en niet opgeeft.

We erkennen het nieuwe besluit genomen door de Centrale Regering tijdens het Vijfde Tibet Werk Forum, om hun te implementeren beleid uniform in alle Tibetaanse gebieden om toekomstige vooruitgang en ontwikkeling te verzekeren. Premier Wen Jiabao herhaalde dit ook tijdens de recente jaarlijkse zitting van het Nationale Volkscongres. Dit komt overeen met onze herhaaldelijk uitgesproken wens voor één enkel bestuur voor alle Tibetaanse gebieden. 

Op dezelfde wijze waarderen wij het ontwikkelingswerk dat in Tibetaanse gebieden heeft plaatsgevonden, vooral in de nomaden- en landbouwregio’s. We moeten echter waakzaam zijn dat een dergelijke vooruitgang niet onze kostbare cultuur schaadt en taal en het natuurlijke milieu van het Tibetaanse plateau, wat gekoppeld is aan het welzijn van heel Azië.

Ik zou graag van deze gelegenheid gebruik willen maken om mijn oprechte dank te betuigen aan de leiders van verschillende landen, hun intellectuelen, het algemene publiek, Tibet Support Groepen en anderen die waarheid en gerechtigheid koesteren voor hun doorgaande steun aan de Tibetaanse zaak, ondanks de druk en tegenwerking van de Chinese regering. Bovenal wil ik mijn oprechte dank uitspreken aan de Indiase regering, de regeringen van de verschillende staten en het Indiase volk voor hun doorgaande genereuze steun.
Tot slot bied ik mijn gebeden aan voor het geluk en welzijn van alle levende wezens.
De Dalai Lama
10 maart 2010

terug naar boven

Vandaag, 10 maart 2010, is het de eenenvijftigste herdenking van de vreedzame Tibetaanse volksopstand tegen de Chinese autoriteiten. Op deze gedenkwaardige dag bewijzen wij als Kashag onze eer aan de dappere Tibetaanse mannen en vrouwen die hun leven hebben gegeven voor ons spirituele en seculiere welbevinden. Daarnaast zendt de Kashag zijn solidaire groeten en gevoelens van deelneming aan alle Tibetaanse landgenoten die op dit moment in Tibet worden onderdrukt en gemarteld.
Zoals ook te lezen viel in de verklaring van de Kashag van 10 maart vorig jaar, zijn we de afgelopen vijftig jaar getuige geweest van zowel positieve als negatieve ontwikkelingen. Aan de ene kant hebben alle Tibetanen, zowel in als buiten Tibet, het zwaar te verduren gehad, en hebben onze spiritualiteit, ons bestuur en ons volk onherstelbare schade opgelopen. Aan de andere kant kunnen we echter constateren dat Tibetanen van alle leeftijden in Tibet er al die jaren in geslaagd zijn om onze strijd voor de waarheid levend te houden, zonder de moed en hun innerlijke kracht te verliezen. Ook in ballingschap hebben we grote spirituele en politieke vooruitgang geboekt, met name op het gebied van het behoud en de bevordering van de Tibetaanse spiritualiteit en cultuur. Vandaag herdenken we dit alles, en de Kashag wil in het bijzonder zijn gevoelens van grote dankbaarheid uitspreken jegens Zijne Heiligheid de Dalai Lama, vanwege alle positieve resultaten die we dankzij zijn leiderschap gedurende al die jaren hebben weten te bereiken.
Sinds de vorige herdenking op 10 maart tot op de dag van vandaag hebben de Tibetanen in ballingschap en hun regering talloze programma’s opgezet en herdenkingsevenementen georganiseerd ter gedenking van vijftig jaar leven in ballingschap, en om hun welgemeende “Dank u wel” uit te spreken aan hun gastlanden. Als onderdeel van dit programma is er onlangs een informele bijeenkomst geweest van de medewerkers van het Centraal-Tibetaans Bestuur, om van gedachten te wisselen over de ervaringen uit het verleden en om met nieuwe ideeën te komen voor de toekomst. Een samenvatting van wat daar ter tafel is gekomen is inmiddels onder de aandacht gebracht van Zijne Heiligheid de Dalai Lama. Een van de punten die naar voren kwam, is dat de aanwezigen hebben herbevestigd dat zij het pad der vrede en geweldloosheid willen bewandelen in hun strijd voor de waarheid, totdat de Tibetaanse kwestie zal zijn opgelost. We zijn er stellig van overtuigd dat het merendeel van het Tibetaanse volk, zowel in als buiten Tibet, zich in dit plechtige gelofte zal kunnen vinden.
Het baart ons grote zorgen dat er in Tibet sinds de crisis die op 10 maart 2008 is ontstaan, geen positieve ontwikkelingen meer hebben plaatsgevonden. Daarom dringt de Kashag er met klem op aan dat de Volksrepubliek China met onmiddellijke ingang stopt met zijn onmenselijke en onwettige optreden, zoals onderdrukking en mensenrechtenschendingen in Tibet, en het veroordelen van Tibetanen tot de dood of tot langdurige gevangenisstraffen, zonder eerlijk proces. De Kashag wil bovendien een dringende oproep doen aan de Chinese regering tot het vrijlaten van alle onschuldige Tibetaanse gevangenen, onder wie de jonge Panchen Lama, Gedhun Choekyi Nyima. Daarnaast doet de Kashag een beroep op de Tibetanen in Tibet om uiterste terughoudendheid en voorzichtigheid te betrachten.
Tijdens het nog altijd voortdurende proces van dialogen hebben we de betrokken functionarissen van de Volksrepubliek China op 31 oktober 2008 het Memorandum over Werkelijke Autonomie voor alle Tibetanen aangeboden. In dit memorandum hebben we niet alleen de fundamentele aspiraties van het Tibetaanse volk in en buiten Tibet geformuleerd, maar ook de volledige implementatie verzocht van de bepalingen over Nationale Regionale Autonomie zoals die zijn verwoord in de Chinese grondwet.
De Chineze kant heeft onze verzoeken echter met opzet geprobeerd te verdraaien en verkeerd voor te stellen. Afgezanten van Zijne Heiligheid de Dalai Lama hebben op 30 en 31 januari van dit jaar een bezoek gebracht aan Peking voor de negende gespreksronde met hun Chinese gesprekspartners, waar zij de eisen in het memorandum nader hebben toegelicht en daar nog twee nieuwe punten aan hebben toegevoegd. Tijdens deze laatste gespreksronde hebben de afgezanten op advies van Zijne Heiligheid de Dalai Lama de volgende twee punten aan de Chinese regering voorgelegd:
1. Zijne Heiligheid heeft maar één belang, en dat is het welzijn van de zes miljoen Tibetanen. De Chinese centrale regering houdt echter vol dat het Tibetaanse volk in Tibet een gelukkig en tevreden leven leidt, en dat er helemaal niet zoiets bestaat als een Tibetaanse kwestie die zou moeten worden opgelost. Wij hebben echter gezien dat de meeste Tibetanen in Tibet zware ontberingen lijden. Er heerst in alle opzichten een sterk gevoel van ontevredenheid of ongenoegen, of het nu gaat om religie, politiek, economie, taal, cultuur of sociale omstandigheden. Gezien het feit dat er zo’n groot verschil van inzicht bestaat tussen de twee partijen, achten wij het noodzakelijk dat we de situatie ter plekke gezamenlijk aan een zorgvuldig onderzoek onderwerpen, zodat we kunnen vaststellen hoe de situatie in werkelijkheid is. Daarom zouden wij de Chinese regering willen verzoeken om dit voorgestelde onderzoek op zodanige wijze uit te voeren dat alle Tibetanen een eerlijke kans krijgen om zonder angst of twijfel hun gevoelens te uiten. Als uit dit onderzoek naar voren komt dat de meeste Tibetanen aangeven dat er wat hen betreft geen problemen zijn in Tibet, en dat ze volledig tevreden zijn over hun lot, dan is dit hetgeen Zijne Heiligheid de Dalai Lama naar streeft. Want in dat geval hoeven de partijen in de toekomst niet meer over Tibet in discussie te gaan. Als we echter ontdekken dat de meeste Tibetanen ontevreden zijn, dan zal de Chinese regering – volgens haar motto ‘zoek de waarheid uit de feiten’ – ook moeten erkennen dat er een probleem ligt in Tibet. Dan moeten er gesprekken worden geïnitieerd zodat er gezamenlijk naar manieren kan worden gezocht om de problemen op te lossen.
2. De aantijging dat Zijne Heiligheid de Dalai Lama of zijn organisatie in ballingschap heeft aangespoord tot de spontane en vreedzame opstand die sinds 10 maart 2008 voor veel opschudding heeft gezorgd in de Tibetaanse gebieden, is niet juist. Deze bewering is voor ons dan ook onacceptabel. Dit hebben wij te kennen gegeven aan de Chinese regering tijdens het informele gesprek dat in Shenzhen heeft plaatsgevonden. Als gevolg daarvan heeft de Chinese centrale regering deze realiteit tijdens de zevende gespreksronde geaccepteerd, door haar opstelling te veranderen van ‘Drie Stops’ in ‘Vier punten om niet te steunen’. Recentelijk is men echter weer begonnen vergelijkbare beschuldigingen over ons te uiten. Daarom is het noodzakelijk dat de Chinese regering nu opheldering geeft over haar standpunt: is dit nog hetzelfde als tijdens de zevende gespreksronde of is het sindsdien veranderd? Als het standpunt inderdaad is veranderd, dan moet de Chinese regering een diepgaand onderzoek uitvoeren, zowel binnen als buiten Tibet, om wetenschappelijk vast te stellen of deze beschuldigingen op waarheid berusten. De uitspraak van een dergelijk onderzoek moet vervolgens door beide partijen worden geaccepteerd. Als blijkt dat wij het bij het verkeerde eind hebben, dan zullen wij ons standpunt bijstellen. Hebben wij het niet bij het verkeerde eind, dan moet de Chinese regering ophouden met het verspreiden van deze leugens en het uiten van ongefundeerde beschuldigingen, zowel in eigen land als internationaal, en hier bovendien een officiële verklaring over afleggen.
De Chinese regering heeft geen duidelijk antwoord gegeven op deze twee punten en heeft onze eisen evenmin woordelijk gecommuniceerd in persberichten of andere verklaringen. Wij zullen onverbiddelijk achter onze twee oprechte en eerlijke verzoeken blijven staan. Als het standpunt van de Chinese regering en de uitspraken die zij doet op enige waarheid berusten, dan zou zij niet moeten aarzelen om een onderzoek in te stellen. Alle partijen zullen het erover eens zijn dat, als er eenmaal een degelijk onderzoek is uitgevoerd, dit duidelijkheid zal verschaffen voor de toekomst, en iedereen de realiteit gemakkelijker onder ogen zal kunnen zien.
Gedurende de afgelopen negen gespreksronden hebben de afgezanten van Zijne Heiligheid de Dalai Lama met klem herhaald dat zij niet kwamen praten over het persoonlijk belang van Zijne Heiligheid, noch over het belang van de kleine groep mensen om hem heen. Voor ons stond er tijdens de gespreksronden maar één onderwerp op de agenda, namelijk praten over het welzijn van de zes miljoen Tibetanen. Tijdens al deze gesprekken is de persoonlijke situatie van Zijne Heiligheid geen enkele keer aan de orde gekomen. We hebben dit herhaaldelijk benadrukt, en willen dit vandaag nogmaals herhalen. De beweringen die de Chinese regering doet in haar officiële verklaringen, namelijk dat de dialoog alleen maar zou gaan over de persoonlijke situatie van Zijne Heiligheid en niet over het welzijn van het Tibetaanse volk, zijn onjuist. De positie van de Dalai Lama is niet relevant. En hoewel wij nog altijd vastbesloten zijn om een dialoog aan te gaan met de Volksrepubliek China tot de Tibetaanse kwestie voorgoed is opgelost, wil de Kashag nog een keer met klem benadrukken dat deze dialoog enkel en alleen over het welzijn van de zes miljoen Tibetanen zou moeten gaan, en nergens anders over. Daarom herhalen wij nogmaals dat het persoonlijk welzijn van Zijne Heiligheid de Dalai Lama geen onderwerp van gesprek is.
Aangezien de Tibetaanse kwestie een binnenlandse aangelegenheid is, dat binnen het wettelijk kader van de Volksrepubliek China moet worden opgelost, hebben we altijd te maken met de Chinese centrale regering. China blijft echter maar praten over Zijne Heiligheid de Dalai Lama en de kwestie Tibet, en oefent overal grote druk uit als het om deze twee kwesties gaat, zowel in hun bilaterale contacten met andere landen, als in diverse internationale settings. Het is voor ons overduidelijk dat de Tibetaanse kwestie juist hierdoor tot een internationaal vraagstuk wordt gemaakt.
Onze strijd is gebaseerd op waarheid en geweldloosheid. We twijfelen er geen moment aan dat als alle Tibetanen die in of buiten Tibet wonen hun volledige vertrouwen zouden schenken aan de geweldloze weg die we hebben gekozen en in de praktijk brengen, de waarheid over de Tibetaanse kwestie eerder vroeger dan later zal zegevieren. Er is tegenwoordig een groeiend aantal landen dat rechtvaardigheid lief heeft. Dit zijn zowel volken als religieuze en politieke leiders, die zeer betrokken zijn bij de Tibetaanse kwestie en daar hun steun aan betuigen. Zijne Heiligheid de Dalai Lama en zijn ‘Middenwegpolitiek’ genieten tegenwoordig ook de steun van een groeiend aantal Chinese intellectuelen, zowel uit China zelf als uit het buitenland. Bovendien wordt de waarheid over het wanbeleid dat China in Tibet voert nu steeds duidelijker zichtbaar. De Middenweg aanpak is gericht op voordeel voor beide partijen en niet op een overwinning voor de ene en een nederlaag voor de andere partij. Dit beleid wordt door velen uitgevoerd en geniet de steun van de VS en vele gelijkgezinde landen. Ook Tibetaanse intellectuelen in Tibet, verspreid over de drie Tibetaanse regio’s bewonderen, ondersteunen dit beleid. Met de kwestie Tibet zijn dan ook grote resultaten geboekt, en dat gebeurt ook nu nog, met voordelen voor zowel de korte als de lange termijn. We spreken hierbij onze oneindige dankbaarheid uit voor het feit dat Zijne Heiligheid de Dalai Lama dit oprechte beleid heeft geformuleerd, en als Kashag beloven wij hierbij plechtig aan Uwe Heiligheid dat we deze zonder enige twijfel ook in de toekomst in ere zullen houden.
Ondanks de onvoorstelbare gruweldaden en wreedheden die de afgelopen zestig jaar hebben plaatsgevonden, zijn de geest en de vastberadenheid van de Tibetanen ongebroken. De Chinese regering voert een strategisch beleid van misleiding en investeert steeds meer geld om de geest en de eenheid van het Tibetaanse volk te breken. De Kashag is ervan overtuigd dat de Tibetanen niet zullen buigen voor deze Chinese misleidingen. Sinds de volksopstand van 2008 is de eenheid onder alle Tibetanen, die nu al zo lang stand heeft gehouden, alleen maar sterker geworden. De Kashag wil alle Tibetanen hierbij met klem oproepen om deze eenheid verder te versterken en zich verre te houden van alle oproepen en intriges van de andere partij, die probeert ons volk uit elkaar te spelen. De Kashag wil de Tibetanen bovendien oproepen om zich niet te laten verleiden tot intern geruzie over onbelangrijke zaken.
Er zijn twee belangrijke onderwerpen waar de Tibetanen in Tibet zich serieus mee bezig zouden moeten houden:
1. Tibetaanse jongeren zouden moeten worden aangemoedigd om hun opleidingshorizon te verbreden door zich zowel op het traditionele als het moderne onderwijs te richten, en door professionele en gespecialiseerde vaardigheden op te doen in hun vakgebied.
2. De Tibetanen zouden alle mogelijkheden moeten onderzoeken om het fragiele milieu op het Tibetaanse plateau te redden van verdere degeneratie.
Dit zijn niet-politieke vraagstukken, die van grote betekenis zijn voor het welzijn van zowel de Tibetanen als de Chinezen, op de korte en de lange termijn. Daarom is het van groot belang dat beide partijen zich gezamenlijk inspannen voor deze kwesties. Tegelijkertijd moet iedereen zijn uiterste best doen om de adviezen van Zijne Heiligheid de Dalai Lama aan de wereldbevolking in het algemeen en de Tibetanen in het bijzonder, in de praktijk te brengen. Het gaat hierbij om adviezen van zowel spirituele als seculiere aard, die niet alleen van invloed zijn op dit leven, maar ook op de vele levens die hierop volgen.
Als de Tibetanen, die momenteel over veel verschillende bestuurlijke eenheden zijn verdeeld, zouden worden samengebracht onder één autonoom bestuur, zou het veel gemakkelijker zijn om een uniform beleid te ontwikkelen dat gericht is op vooruitgang op het gebied van onderwijs, cultuur, gezondheid, enz. Onder één autonoom bestuur zouden de Tibetaanse unieke cultuur en identiteit veel beter beschermd kunnen worden. Sinds 1951 hebben we bij de Chinese regering herhaaldelijk verzoeken ingediend tot één autonoom bestuur voor alle Tibetanen. En tijdens het onlangs gehouden Vijfde Work Forum over Tibet werden alle Tibetaanse afgevaardigden opgeroepen om te discussiëren over een uniform ontwikkelingsplan voor alle Tibetanen. Het Forum heeft ook vastgesteld dat de Tibetanen in het algemeen en de Tibetaanse boeren en herders in het bijzonder, een achterstand hebben als het gaat om hun levensstandaard. We moeten dus goed naar deze ontwikkelingen kijken. 

De Chinese regering is nu aan zet om een uniform ontwikkelingsprogramma te implementeren voor alle gebieden waar Tibetanen wonen.

Op 6 juli 2010 wordt Zijne Heiligheid de Dalai Lama 75 jaar. De Kashag wil deze verjaardag dit jaar extra groots vieren, met belangrijke spirituele activiteiten. Daarnaast zal onze democratie in ballingschap op 2 september van dit jaar 50 jaar bestaan, en ook deze dag zullen we herdenken. Wij hopen dat alle Tibetanen uitzien naar deze gebeurtenissen. Hoewel het voor de Tibetanen in Tibet heel moeilijk zal zijn deze herdenkingen openlijk te vieren, weten we dat zij met hun hoofd en hun hart bij ons, de Tibetanen in ballingschap, zullen zijn.
Ten slotte bidden wij dat Zijne Heiligheid de Dalai Lama nog lang onder ons zal zijn, en dat al zijn wensen spontaan in vervulling zullen gaan. Moge de waarheid over Tibet snel zegevieren!
De Kashag
10 maart 2011

terug naar boven

Share this

Het laatste nieuws

15 May 2019

Voor de Nederlandse regering bestaat Tibet niet meer. China Notitie rept met geen woord over Tibet.

Lees meer
4 May 2019

Tibet Actie Team in actie voor Tashi Wangchuk op Bevrijdingsfestival

Lees meer